Pierwsze postępy literackie odnosiła już w wieku szkolnym, choć i artyzm malarski wtedy w niej tkwił. Jednak ten drugi uległ defascynacji. Zawsze uznawała, że piękno jest tym co zachwyca, co się podoba, a zachwyca ją świat pozornie zwykły, normalny, świat którego istnienia wielu nie dostrzega, mając go wokół siebie. W oparciu o takie myślenie powstawały wiersze z życia wzięte. Poezja jest jej największą pasją, jakby odbiciem kobiecej wrażliwości, która pokazuje całą gamę uczuć. Czytając jej wiersze, często pisane pod wpływem emocji, można w nich znaleźć także spokój, odprężenie i rozbudzić w sobie radość. Pracuje z dziećmi, uwielbia taniec, kocha zwierzęta. Miała wiele życiowych przeciwności, ale jest pozytywnie nastwiona do życia. Do LSTK wstąpiła w 2024 r. uznając, że uczestnicząc w warsztatach, spotkaniach i plenerach będzie mogła szerzej prezentować swoje zdolności literackie.